een koningin die een groot verlangen had.
Ze was mooi, krachtig, regeerde naar ieders voldoening,
maar toch...
een prachtige grote zwart-harige spin.
Ze was mooi en krachtig, en ze had een doel.
ze had een diep verlangen naar een man.
En zij niet alleen, nee, haar hele volk leefde met haar mee.
Op een dag keek ze naar buiten en...
ze wou zo graag een kind. Haar man zat nachtenlang met zijn
neus in de filosofische boeken, dus dat schoot niet op.
Op een dag keek ze uit het raam. Het sneeuwde.
Ze had jarenlang in haar web diep nagedacht over vrede en geluk en wilde dat nu wereldkundig maken.
Dus liet ze zich aan een draad in de jaarlijkse topvergadering van
de V.N. naar beneden zakken om haar boodschap te verkondigen.
Vandaag wilde ze een vette prooi
te pakken krijgen, want ze kwijnde weg van de honger.
daar stormde een vurig briesend paard naderbij, bereden door
een prins met een uitzonderlijk zwoele blik. Ze sprong uit het raam
bij de prins in het zadel en samen reden ze de onbekende verte tegemoet.
En het hele volk treurde.
ze zag bij de vijver een eend, een konijn en een kikker.
Ze kende haar literatuur, kuste de kikker en sloot de prins
in haar armen.
En het hele volk juichte.
'Ach', dacht ze, 'al was mijn kindje zo klein als een sneeuwvlokje'.
En zie, een flinke dot sneeuw viel op haar uitgestrekte hand en
vormde zich razendsnel tot een piepklein babietje.
En ze noemde hem Prins Rots, want als je maar rotsvast in
sprookjes blijft geloven, gebeuren ze ook. Altijd.
En daar doemde tussen de warrelende sneeuwvlokken het
gezicht van de tuinman op, die het stervenskoud had gekregen.
Helaas was hij alleen geïnteresseerd in een goed gesprek,
zodat ze moest wachten tot de verstopte wasbak gerepareerd moest worden, om negen maanden later te bevallen van een prachtige zoon.
Ze noemde hem Johan en zo heette de loodgieter toevallig ook.
Soms moet je sprookjes een handje helpen.
En ze sprak over verbindingslijnen en netwerken, over meetrillen
met alles wat er in de wereld gebeurt, over geduldig afwachten
en op het juiste moment handelen. Diep onder de indruk wilde men
haar de eerste Presidente van de Verenigde Naties der Aarde maken.
Maar bescheiden trok ze zich weer terug aan haar draadje.
Alle presidenten, ministers, ambtenaren en tolken gilden het uit.
De werkster werd geroepen en met een flinke mep werd de spin
en de kans op vrede vermoord.
'Wat betekent dat?', vroeg een dikke bromvlieg, terwijl hij
op het bord naast haar web wees.
Verhalend Theater: laat u inpakken in de wereld van verhalen-,
stond erop. De spin glimlachte fijntjes en liet een enkele
draad van haar web trillen.
'Kom', fluisterde ze uitnodigend, 'Kom, en ik vertel je een verhaal'.
En de vlieg kwam.
Een mannetje bezweek voor haar ruige charme.
En ofschoon hij beslist een allure en een hoffelijkheid had,
die zij zeer kon waarderen, waren het toch zijn eiwitten en
vitaminen die haar het meeste aantrokken.
En de spin bleef alleen, maar weldoorvoed achter.